Surcan o horizonte liñas,
liñas que na miña vida
son idas e vidas
dun amor rebuldeiro
que non sabe se queda ou se marcha.
Ante a miña mirada atenta, cruzan por riba miña,
liñas mortas, liñas vivas,
liñas da tea da vida
que se forman cando caes e te volves levantar.
Abstracto astro o corazón
e máis aínda o amar.
Iso, segue creando aínda que sexa xeometricamente. Vexo que o amor e desamor segue sendo o centro, aínda que me agrada esta nova ollada vangardista.
ResponderEliminar