Rota

Como un arco da vella, as nosas vidas nacen, chegan a un cumio, e desplómanse; para uns acaba antes de chover, e outros teñen a sorte de esnafrarse contra o chan, mais, si subimos, é por algo.Ese "algo" é o que fai que chova.

Á cachola só me veñen soños,
soños dun amor que non se cumplirá,
xa pois, vou deixar o meu barco en banda,
vouno deixar aboiar.

Cando o temón do meu barco non sexas ti,
procurarei rutas novas,
pero a tempestade arrastrarame cara a túa persoa.

Non quero nada de ti,
non nada, queroo todo
ata a derradeira migalla da túa alma,
para que ó dicirte "quérote",non sinta vacío,
para que me escoites e me mires, e que non fagan falla palabras.